Początki szkoły przy ulicy Złotej 53.
Początki szkoły sięgają roku 1920, kiedy to przy ulicy Złotej 53 powstało gimnazjum męskie im. Joachima Lelewela, w następnych latach przy szkole otworzono także liceum.
W czasie wojny Gimnazjum i Liceum im. Lelewela prowadziło kursy przygotowawcze, tajne komplety i wydało 36 matur. Okres okupacji pochłonął wiele ofiar wśród uczniów i absolwentów. W 1940 roku wywieziono do obozów koncentracyjnych dużą grupę harcerzy, wielu rozstrzelano. Również wychowawcy brali czynny udział w walkach w dywizjonach lotniczych i marynarce wojennej na zachodzie.
W Powstaniu Warszawskim budynek na ul. Złotej 53 uległ całkowitemu zniszczeniu i prawdopodobnie dlatego nowe władze szkolne nie powołały do życia w roku 1945 w Warszawie zespołu szkół im. Joachima Lelewela.
Dziś na miejscu pierwszego budynku szkoły wznosi się półokrągła elewacja biurowca Złotych Tarasów.
Szkoła przy ulicy Siemiradzkiego 2.
W 1953 r. przy ulicy Siemiradzkiego 2 otworzona została szkoła podstawowa, a w latach 50-tych przy szkole powstało liceum. Zespół szkół w roku 1961 otrzymał - dzięki staraniom absolwentów byłego Gimnazjum i Liceum przy ul. Złotej 53 - imię Joachima Lelewela. W 1965 r. zamknięto Szkołę Podstawową im. Joachima Lelewela i pozostało tylko liceum.
Szkoła przy Kiwerskiej 3.
W 1984 r. Liceum Ogólnokształcące zostało przeniesione do budynku przy ulicy Kiwerskiej 3.
W 2011 roku powołano do życia Gimnazjum 165, a w roku 2012 obie szkoły połączyły się w Zespół Szkoł nr 118.
Źródła historyczne
W 1935 r. z okazji XV-lecia istnienia Gimnazjum Państwowego im. J.Lelewela, przez ówczesną dyrekcję szkoły, opracowana została książeczka zawierająca:
- informacje o dziejach szkoły,
- wykaz absolwentów,
- listę uczniów w roku szkolnym 1934 - 35,
- nauczycieli w latach 1920-35.
Stanowi ona prawdopodobnie jedyny konkretny dokument świadczący o tym, że było takie gimnazjum w Warszawie. Książeczka ta ułatwiła po latach wojennych i powojennych odnalezienie i nawiązanie kontaktów kolegów z ławy szkolnej i z byłymi nauczycielami tego gimnazjum.
W kwietniu 1957 r. został zorganizowany przez absolwentów roczników maturalnych 1932-34 zjazd wychowanków i absolwentów Gimnazjum Państwowego im. J.Lelewela w Warszawie, który skierował postulat do władz szkolnych o nadanie w Warszawie nowej szkole średniej imienia Joachima Lelewela. Kuratorium warszawskie spełniło życzenie uczestników Zjazdu i od pierwszych lat 60-tych istnieje w Warszawie na Żoliborzu Liceum Ogólnokształcące im. Joachima Lelewela, ostatnio przy ul. Kiwerskiej 3.
W końcu lat 80-tych w Muzeum na Woli (Oddział Muzeum Historycznego) przy ul. Srebrnej 12 wystawiono ekspozycję pt.: "Szkoły okresu międzywojennego w Warszawie", na której znalazły się dokumenty, zdjęcia, tarcze szkolne i materiały z tamtego okresu. Niektóre gimnazja żeńskie, jak: im. Królowej Jadwigi, im. Marii Konopnickiej, im. Juliusza Słowackiego, przedstawiły liczne materiały i fotografie. Odnośnie Gimnazjum Państwowego im. J.Lelewela, w Muzeum znalazła się tylko wspomniana, upamiętniająca XV-lecia istnienia szkoły, książeczka pt. "Gimnazjum Państwowe im. Joachima Lelewela w Warszawie, 1920-XV-1935", Warszawa r.1935.
W popularnym tygodniku "Stolica" ukazywały się po wojnie artykuły o szkołach warszawskich okresu międzywojennego. Absolwent Gimazjum, Stefan Grabowski próbował w roku 1986, we wspominanym tygodniku, umieścić swój artykuł o Gimnazjum Państwowym im. Joachima Lelewela w Warszawie. Redakcja "Stolica" oceniła go pozytywnie, ale żądała znacznego skrócenia artykułu i uzupełnienie o fotografię gmachu gimnazjum z tamtego okresu. Stefan Grabowski dostosował się do wymogów redakcji, ale ostatecznie zrezygnowano z tego artykułu proponując, a nawet przekazując go redakcji kwartalnika Związku Nauczycielstwa Polskiego, poświęconego dziejom wychowania i oświaty pt. "Przegląd Historyczno-Oświatowy". W roku 1987 redakcja kwartalnika nawiązała kontakt ze Stefanem Grabowskim. Opracował on wówczas, można powiedzieć na zamówienie, obszerny artykuł wykorzystując między innymi dane z książeczki XV-lecia gimnazjum, ponadto przedstawiając sylwetki niektórych nauczycieli z okresu jego pobytu w szkole. Po kilku uzupełnieniach i poprawkach dokonanych na życzenie redaktora kwartalnika, zrezygnowano z tego artykułu z nieznanych bliżej powodów.
Od lat 70-tych z inicjatywy starszych kolegów szkolnych Stefana Grabowskiego m.in.: Mariana Podymniaka ( zmarł w roku 1981 ) i Jana Ziółkowskiego, grupa absolwentów, jeszcze z okresu międzywojennego, "Lelewelaków", spotykała się systematycznie w ostatni piątek każdego kwartału, w kawiarni w pobliżu miejsca gdzie stał gmach szkolny przy ul. Złotej. Właśnie dzięki nim udało się zdobyć ksero wspominanej książeczki XV-lecia gimnazjum. Na przełomie lat 1991-92 Stefan Grabowski dowiedział się z telewizji o projektowanym Zjeździe Absolwentów i Wychowawców obecnego Liceum Ogólnokształcącego im. J.Lelewela w Warszawie przy ul.Kiwerskiej 3. Skontaktował się z dyrekcją szkoły. Przekazał wówczas ustnie sporo informacji o Gimnazjum Państwowym im. Joachima Lelewela okresu międzywojennego, oraz wspominaną książeczkę XV-lecia istnienia szkoły i obszerne opracowanie przeznaczone dla kwartalnika "Przegląd Historyczno-Oświatowy".
Na Zjazd, który odbył się 25 kwietnia 1992 r., komitet organizacyjny i dyrekcja Liceum Ogólnokształcącego im. J.Lelewela zaprosiła "Weteranów Lelewelaków", których było około 20-tu, na ogółem około 900 uczestników Zjazdu. Zaproszeni na Zjazd "weterani Lelewela", to m. in.:
- Jan Ziółkowski,
- Henryk Słyk,
- Janusz Olesiński,
- Mirosław Jakubczyk,
- Zbigniew Witomski,
- Roman Biesiada,
- Jan Jeliński,
- Zygmunt Dudzik,
- Stanisław Strzemieczny,
- Stefan Grabowski,
- Janusz Rudzisz,
- Edmund Kujawski.